Doe wat Byrds, Beach Boys, Fastball, America, CS&N en Tom Petty bij elkaar, roer er een paar herfstbladeren doorheen en je komt uit bij The Autumn Defense. Na tien jaar radiostilte is Here And Nowhere (Yep Roc) het zesde album van het aan Wilco gelieerde West Coast-duo John Stirrat en Pat Sansone. Hun muziek komt niet in aanmerking voor de grote vernieuwingsprijs; ze zoeken het meer in een stijl die uit ver in de jaren tachtig stamt en nooit helemaal weg geweest is: soepel meerstemmig, fraai gearrangeerd, gekruid met pittig gitaarwerk. Teksten waar niemand door van slag raakt, doorgaans meer…

Op zijn website beschrijft Steve Postell de opnamestudio Katonah in Los Angeles als zijn eigen versie van Muscle Shoals. Dat dat niet zomaar een loze opmerking is, onderstreept hij met Walking Through These Blues (Quarto Valley Records). Direct op de soulvolle opener Bad Weather is zijn punt al gemaakt. En daarna gaat hij nummer na nummer door met imponeren. Hier wordt de soul van Muscle Shoals gespeeld met het vakmanschap van Los Angeles. Postell is weliswaar niet de bekendste, maar hij vertoeft doorgaans wel in het gezelschap van grote namen. Zo speelt hij gitaar op het laatste album van David Crosby. Diens meer…

De eerste klanken op het nieuwe album van Eytan Mirsky, All Over The Map (eigen beheer), doen vermoeden dat we hier met een regelrechte soulkraker te maken hebben. Maar als Mirsky begint te zingen zijn we in het land aangekomen waar Nick Lowe koning is, en Jonathan Richman, Elvis Costello en Dave Edmunds zijn ministers. Mijn favoriete bestemming. Pubrock dus, met een vleugje country en een zekere sulligheidsfactor. I Apologise in Advance is, thematisch gezien, een nummer dat zo in een film van Woody Allen gebruikt zou kunnen worden. Mirsky biedt van tevoren al excuses meer…

Echt zingen hoef je niet te kunnen in de americana. Het is belangrijker dat je liedjes schrijft die het dagelijkse leven bij de horens vatten en duidelijk maken dat het daarin goed kan gaan en soms ook wat minder. De kronkelende weg vol foute afslagen is een onuitputtelijke bron voor songschrijvers. Jim Patton & Sherry Brokus vullen er vele albums mee. Two True Loves (Berkalin Records) is de laatste. Patton schrijft over Local Yokels en de Hard Times die ze moeten overwinnen. Hij heeft het over de valkuilen van de liefde: She Doesn’t Want To See You Anymore. Het leven is meer…

Jim Wurster laat geen spaan heel van de countrymuziek die op de Amerikaanse radio te horen is. Daarmee opent de singer-songwriter uit Florida zijn album Transcendental Inclinations (Y&T Music). Al voldoet hij in geen enkel opzicht aan het beeld van de countryzanger, op Tried And True maakt Wurster direct duidelijk dat hij het juist wel is. Het gaat om liedjes die een beetje schuren. Het gaat om liedjes die ergens over gaan. Het gaat om liedjes zoals deze artiest zonder sterallures ze schrijft. I Keep Rollin’, gewoon omdat hij niet anders zou willen. Het zijn liedjes Pure From The Heart. En verder bijvoorbeeld meer…

De roze Chevrolet Bel Air uit de jaren vijftig schept een verwachtingspatroon dat niet uitkomt. Van retro in de vorm van rockabilly of blues is hier namelijk geen sprake. American Dream (eigen beheer) bevat twaalf liedjes van Robert Stoner uit Berkeley, Californië, waarin hij zijn kijk geeft op de moderne Amerikaanse maatschappij. De singer-songwriter verdient zijn inkomen als econoom, maar die materie laat hij bij voorkeur achterwege in zijn nummers over menselijke relaties. Niet helemaal natuurlijk, want de veranderende maatschappij heeft alles met politiek en dus ook geld te maken. Stoner meer…

Bekentenis vooraf: vóór Nature Of Necessity (Carnival Recording Company) had Adam Wright zich nog geen plek weten te verschaffen in het collectieve geheugen van de altcountry.nl-redactie. Terwijl de man toch een imposante staat van dienst heeft als songwriter voor grote namen als Alan Jackson, Lee Ann Womack, Garth Brooks, Trisha Yearwood, Kelly Willis, Solomon Burke en Robert Earl Keen. ‘A songwriter’s songwriter’ wordt hij wel genoemd – dat zal het zijn. Hoe dan ook: Nature Of Necessity is het bewijs dat Wright ook als eigenstandig uitvoerend artiest zijn mannetje staat. Het is zijn derde soloalbum, na meer…

Sis Draper kennen we natuurlijk van Guy Clarks album Cold Dog Soup uit 1999, maar nu pas blijkt dat het eigenlijk Shawn Camp was die de legendarische fiddle-speelster in herinnering riep. The Ghost Of Sis Draper (Truly Handmade Records) is een conceptalbum waarop Camp eer betoont aan dit idool uit zijn kindertijd. Hij schreef het liedje Sis Draper met Guy Clark, en daarnaast samen nog een hele rits andere songs. Waarom Shawn Camp ze nu pas op een album bij elkaar zet, is een raadsel – hij hoefde zich bepaald niet te schamen voor de samenwerking met Clark en voor de vruchten meer…

The Barbaras is de volkomen onlogische naam van een band die is opgericht door twee zusters die geen van beiden Barbara heten. Het gaat om Weezy Ford en haar zus Sallie Ford, die in het verleden iets meer (internationale) bekendheid heeft verkregen met The Sound Outside. Uit die laatste band maakte ook gitarist Jeff Munger de overstap naar The Barbaras. Tezamen met een pedal steel-speler en een ritmesectie komt men op Rollercoasters (eigen beheer) tot een lekkere mix van klassieke country en jaren 60 meidenpop. Sallie en Weezy doen aan mooie samenzang en coole koortjes. Ze meer…

Lilly Hiatt staat binnenkort op de podia van zowel Ramblin’ Roots (Utrecht, 18 oktober) als TakeRoot (Groningen, 1 november). Een prima gelegenheid om alsnog aandacht te schenken aan Forever (New West Records) dat al in januari verscheen. Vat deze recensie maar op als een waarschuwing en tegelijk een belofte. Een waarschuwing, want verwacht van haar geen liedjes die keurig in de formule van een rootsfestival passen. Een belofte en wel om precies dezelfde reden; ze kan de boel even flink opschudden tussen alle folk, blues en country. Daar komt Hiatt deze keer namelijk niet mee meer…