Verplichte aanschaf voor fans van de Amerikaanse band Calexico, dit Sinner’s Shrine (EelPie Records/CRS) van Dean Owens. De Schotse singer-songwriter nam het album in januari 2020 op in de WaveLab Studio in Tucson, Arizona. Samen met Owens trekken Joey Burns en John Convertino van Calexico verder Mexico in dan ze de laatste jaren zelf deden. Dus er komt af en toe een accordeon aan te pas en Jacob Valenzuela blaast op trompet het stuifzand van Arizona naar New Mexico, titels van prachtige liedjes waarbij als vanzelf beelden van de grens tussen Amerika en Mexico opdoemen. De stem van meer…

Wat hebben Schenectady, Baton Rouge, Los Alamos en Walla Walla met elkaar gemeen? Ze behoren, net als onder meer Galveston, Kansas City en Waikiki, tot de 50 Loneliest Places In The Nation waar Noel McKay is geweest. Daarmee bedoelt hij plaatsen waar hij is geweest zonder haar. Het is het openingsnummer van Blue Blue Blue (eigen beheer) van McKay. Deze Noel McKay zal bij de doorgewinterde americana-liefhebbers misschien nog bekend zijn van de McKay Brothers die in 2006 Cold Beer & Hot Tomales uitbrachten, een album dat hen dat jaar zelfs tot openers van het Utrechtse meer…

Yonder Boys is een trio uit Berlijn, maar de leden komen uit andere hoeken van deze aardkloot. Acid Folk (Blue Whale Records) is een afwisselende plaat waarop experiment en traditie hand in hand gaan. Op Rabbit Song kiest de viool van gast Héloïse Lefevbre de ruimte en tekent daar wilde figuren. Verder is er een banjo die door de melodie vliegt. Denk aan Sixteen Horsepower of Rose’s Pawn Shop. Mumma’s Boy is meer old-time met die samenzang. Het trio bestaat uit de Amerikaan Jason Serious (zang, gitaar, uit VS), Australiër David Stewart Ingleton (zang, banjo) en de uit Chili afkomstige Tomás Peralta (zang, meer…

Het regent hier sterren. Niet verwonderlijk want er wordt momenteel veel goede muziek uitgebracht. En we hebben bovendien nog wat achterstallig onderhoud bij het bespreken van albums die vorig jaar al zijn uitgebracht. Daarbij scheiden we natuurlijk wel het kaf van het koren. Een album dat zeker gerecenseerd moet worden is I Am Not Cool van Chris J. Norwood uit Dallas, Texas. Het album opent met een proloog waarin Norwood zingt: There’s only two kinds of music / What’s true and what ain’t / It only takes three chords to set the record straight. En daarna barst meer…

Het nieuwe album van The Delines laat een verandering van decor zien. Spelen de verhalen van songschrijver Willy Vlautin, voorheen van de band Richmond Fontaine, zich doorgaans af in desolate streken in het westen van Amerika, de liedjes van The Sea Drift (El Cortez Records/Decor/V2) zijn vooral gesitueerd aan de Golfkust. Daar komt de Texaanse zangeres Amy Boone vandaan. Ze geeft de teksten van Vlautin een onderhuidse spanning mee, al is het de vraag of ze daar extra haar best voor moet doen. Ze is nog altijd herstellende van een traumatisch verkeersongeluk. Bovendien meer…

Abby Posner gooit zichzelf een reddingsboei toe met het album Kisbee Ring (eigen beheer). Ze heeft talent te over, maar hoe moet je dat alles goed kanaliseren en je er dan ook nog eens gelukkig bij voelen? De pandemie zorgde enerzijds voor verdriet en depressie, maar liet haar anderzijds ook tot het besef komen dat het gewone dagelijkse leven voldoende basis is om geluk te vinden in de kleine dingen. Posner is een singer-songwriter uit Los Angeles en een multigetalenteerde musicus. Ze speelde alles zelf in. En toch doen haar tussen pop en folk te situeren liedjes beslist niet kaal aan. Ze moet meer…

In de zomer van vorig jaar benaderde Huck Notari me om zijn nieuwe album Strange And Beautifully (eigen beheer) te recenseren. In 2014 schreef ik over het uitstekende Huck Notari And The River, een album dat daarna ook nog eens opdook in een winterse aflevering van de rubriek albumhoezen. Onder die recensie uit 2014 hangt trouwens ook nog een eerdere recensie van Highland uit 2007. Zijn nieuwste stuurde Notari eerst naar een verkeerd adres, maar kwam uiteindelijk toch op de plaats van bestemming aan. Ik moest wel 11 euro inklaringskosten voldoen bij de boekenzaak waar ze meer…

Het verhaal achter Kimberly Morgan York is ook wel mooi. In 2003 trouwt ze met Brad Morgan, drummer van de Drive-by Truckers. Ze krijgen een dochter waarna Kimberly Morgan haar muzikale carrière on hold zet. Na een scheiding trouwt ze opnieuw maar ook dat huwelijk houdt geen stand. De derde keer is het wel raak. Keith York is de ware. Vandaar de naam Kimberly Morgan York (het tweede huwelijk zal wel niet veel soeps zijn geweest, anders was haar naam nog langer geweest). In elk geval is nu de gelegenheid om Found Yourself A Lady (eigen beheer) uit te brengen, een album meer…

Recensie volgt nog schreef ik bij de nummer 7 van mijn jaarlijst 2021. Het duurde even en dat is echt zonde, want Patient Heart (eigen beheer) van Noah Harris kan wel wat publiciteit gebruiken. Dat vond ook Garrett T. Capps, die Harris met me in contact bracht. En wat is het weer een goede tip! Een bescheiden kerel, deze in de Amerikaanse staat Illinois opgegroeide singer-songwriter. Een website heeft hij niet, althans op dit moment kom je niet verder dan een foutmelding. Dus geven we maar een link naar zijn pagina op Bandcamp. In Chicago ontmoette hij zijn Texaanse vrouw Madison Turner en volgde meer…

Het promopraatje op een A4’tje bij het nieuwe album van Ad Vanderveen is van de Canadese muziekjournalist Jon C. Ireson. Die begint met de vergelijking met Bob Dylan en Neil Young. Daar heeft Vanderveen vrede mee. Sterker nog, het titelnummer Candle To You (SongSense/Coast To Coast) is een loflied op Dylan, Young en andere voorlopers. Wel erg braaf, dit stukje nederige toewijding van de Nederlander met Canadese roots. De kitscherige hoesfoto is helemaal erg trouwens. Gelukkig begint hij met Do What You Love en Following The Wind sterker. Op het eerste nummer met een meer…