Vrienden zeiden tegen Lynn Crossett dat hij de stap maar moest wagen en zijn baan opzeggen om het te proberen als fulltime singer-songwriter. Dus dat deed de Texaan, die de helft van de tijd in Californië vertoeft. Insecurity speelde hem lang parten, maar het helpt natuurlijk enorm als je Lloyd Maines aan je zijde hebt als producer en instrumentalist. Dat is het geval op Autumn To August (eigen beheer). Dat Insecurity wordt gedragen door de steelgitaar van Maines. Een groots zanger is Crossett niet, maar als songschrijver hoeft hij niet onzeker te zijn. De eerlijkheid die hij op het meer…

Dat uit samen reizen iets moois kan ontstaan blijkt wel uit de samenwerking van Rachel Baiman en Viv & Riley, die samen op tournee door de VS waren. In het busje werd veel gezongen op nummers die ze kenden. Dat klonk zo goed dat besloten werd gezamenlijk een album op te nemen met covers. Het resultaat: Kissing Otherppl (eigen beheer). Een tussendoortje dat we hier graag onder de aandacht brengen omdat er een paar magische momenten op staan. Dat zit met name in die samenzang tussen Rachel Baiman, Vivian Leva en Riley Calcagno. Ook hun keuze voor de covers is meer…

Mike Henderson stierf, onverwacht, op 22 september 2023, in zijn slaap. Hij was nog maar 70. Nu, bijna twee jaar later, horen we nog eens van hem middels de release van Last Nite At The Bluebird Live! (Qualified Records). Dat ‘last nite’ moet niet te letterlijk worden genomen: de opnames zijn uit heel de bijna veertig jaar durende periode waarin Henderson de gewoonte had om ’s maandagsavonds op te treden en te jammen in bluescafé The Bluebird in Nashville. Het gaat op deze plaat voornamelijk om de vette, elektrische gitaarblues die we kennen van zijn vele optredens in meer…

Die nieuwe plaat van Tyler Childers, Snipe Hunter (RCA), is een interessante. “Eindelijk“, zou je bijna zeggen na het bijna geheel instrumentale Long Violent History, het driedubbele gospelproject Can I Take My Hounds To Heaven en het onnadrukkelijke Rustin‘ In The Rain. Voor deze nieuwe plaat riep Childers de hulp in van de befaamde producer Rick Rubin, die Childers klaarblijkelijk heeft gepushed om zijn grenzen nogmaals op te zoeken. Want Snipe Hunter vliegt alle kanten op, maar wel min of meer binnen de grenzen van de Appelachia waarmee Childers meer…

Vandoliers, het lekkere bandje uit Texas, hoort bij de absolute favorieten van de altcountry.nl-redactie. Hun drie voorgaande albums kregen vier welverdiende sterren: The Native (2017), Forever (2019) en The Vandoliers (2022). Hetzelfde lot is Life Behind Bars (Break Maiden Records) beschoren. Vergeleken met vroeger lijkt de stemming wat serieuzer en persoonlijker. Misschien ook omdat frontzanger Jenni Rose (verantwoordelijk voor de meeste teksten) intussen naar buiten is getreden als transpersoon, wat de leden van de band kennelijk heeft aangezet tot een meer uitgesproken meer…

Poëtisch taalgebruik waarvan de betekenis moeilijk te doorgronden is, kan nogal hoogdravend overkomen. Niet bij Jeff Finlin. Zijn woorden, uitgestoten met die stem van hem die scherp is als een zwaardvis, schetsen omstandigheden die veelal niet al te rooskleurig zijn. De onderliggende gevoelens maakt hij voelbaar zonder de emoties al te duidelijk te benoemen op Myth Of The Giver (Continental Song City). ‘Stumblin’ the path / To a new golden gate’, zoals op All Dolled Up Like Michigan. Hoop ondanks alles. ‘Knowing seems to take the place of doing / Since I done it all before / Show me how to meer…

In een recensie van Cry Alone (Excelsior Recordings) van Dawn Brothers zou je op een site over rootsmuziek zomaar de nadruk kunnen leggen op een nummer als Seven Year Itch. Op die compositie klinkt de Nederlandse band namelijk als een jongere versie van The Band. Jeugdiger dan die legendarische band ooit heeft geklonken en ook wat swingender. Maar eigenlijk is er geen moment op dit sterke album waarop ze als een zeefdruk van voorbeelden uit het verleden klinken. Dawn Brothers is een en al muzikaliteit, net als destijds dus The Band. Alsof het spelplezier nog van de smeltende gletsjer druipt meer…

‘We create to understand ourselves better’, verkondigde David Ramirez onlangs in een interview met Rolling Stone. Voor een singer-songwriter is dat op zich niet zo’n opzienbarende uitspraak. Navelstaren is niets nieuws in dat vak. Maar op All The Not So Gentle Reminders (Blue Corn Music) kiest de Texaan ervoor om niet te zwelgen in zelfbeklag. Ja, het gaat over zijn relatie die mislukte, maar hij wilde vooral plezier beleven aan het creëren van zijn nieuwste album. Om een rotperiode af te sluiten. Op het vijf jaar geleden verschenen album My Love Is A Hurricane deed hij ook al verslag van meer…

Er hangt altijd iets in de lucht op Ghosts In The Garden (Big Bean Music) van Kris Delmhorst. Wat het precies is? Moeilijk te zeggen. Is het een zekere dreiging of juist een larmoyante sfeer? Hoe dan ook, intrigerend is het zeker. En mooi opgenomen. Zoals opener Summer’s Growing Old, donker en traag, met op de voorgrond scherp gitaarspel. Het brengt een gevoel van vergankelijkheid. Delmhorst heeft het over ouder worden, vrienden en familieleden die wegvallen en de complexiteit van die levensfase. Als bepaalde zekerheden verdwijnen, kan dat overweldigend zijn. Tegelijk kan het tot nieuwe inzichten leiden. Over meer…

Allemachtig, wat begint Sounds Like… (Dear Life Records) van de uit Philadelphia afkomstige band Florry lekker. Want het bijna zeven minuten klokkende First It Was A Movie, Then It Was A Book is niets minder dan een Prairie School Freakout. Geen idee waar dat op slaat? Check dan het in 1988 verschenen album met die titel van Eleventh Dream Day. De zwalkende gitaarrock van die band uit Chicago heeft na al die jaren niets aan zeggingskracht verloren. Of dit Sounds Like… net zo lang mee zal gaan is nu nog niet te zeggen, maar voor het moment is het genieten van knarsende gitaarnoten waarbij meer…