Truth & Salvage Co. is eigenlijk een band die niet meer bestaat. Of toch wel? De Amerikaanse 6–mansformatie kwam in 2005 bij elkaar en bracht in 2010 een eerste ongetiteld album uit, dat werd geproduceerd door Chris Robinson van The Black Crowes. In 2013 kwam nog een tweede album, Pick Me Up, uit maar daarna spatte de band uit elkaar. Nu is er toch een nieuw album, Atoms Form (Blackbird Records). Maar eigenlijk is het een oud album. Het werd namelijk al in 2012 opgenomen, maar nooit uitgebracht, hetgeen bij beluistering een wonderlijk besluit is geweest. Want Atoms Form is echt meer…
A
In december worden er weinig nieuwe albums uitgebracht. Een uitstekende maand dus om nog wat aandacht te geven aan platen die eerder aan onze aandacht waren ontsnapt of waarvan een
Al te strikte formules horen niet bij altcountry. Immers, wie een alternatief zoekt, handelt vooral uit onvrede met de norm. En voegt iets nieuws toe. In de alternatieve country draait het om respect voor oude tradities, om die vervolgens een flinke slinger te geven. Een voorwaartse beweging die steeds met evenveel vaart in het verleden duikt. Zo ging het in de begindagen van het genre, begin jaren 90. Megunticook (Match-Up Zone Records) van 
Spellbound
Mer
We breken hier
Een groeiplaatje dat zijn bekoring niet zo snel zal verliezen. Dat blijkt na meerdere draaibeurten het oordeel te zijn. We hebben het over Ol’ Kentucky Light (Atomic/Continental Record Services) van Lara Taubman. De Amerikaanse met roots in de Appalachen is actief vanuit New York. Ze begeeft zich op het terrein tussen folk en klassiek. Ze zingt met soul en voorziet de nummers van een mystieke gospelsfeer. Een aantal nummers schreef ze samen met Walter Parks, van wie we hier ruim tien jaar geleden een uitstekend titelloos album bespraken. Deze Parks bespeelt op deze plaat diverse 
Yes! De wat cryptische titel van deze post gaat natuurlijk over de lijstjes. We gaan ‘m weer samen maken, die top-15 van favoriete americana-albums. En daarvoor hebben we jullie lijstjes nodig, die je kunt insturen met gebruikmaking van deze speciaal daarvoor gemaakte webpagina. We zijn heel benieuwd wat voor pareltjes daar dit jaar weer op voorkomen. En op wat er uiteindelijk uit gaat rollen. Zijn het bekende namen of komen er ineens nieuwe 
Vijf sterren hadden we over, in 2012, voor The Spade van Butch Walker & the Black Widows. Op dit album deden Walker en de zijnen denken aan Rod Stewart, Dexy’s Midnight Runners, The Stones, The Babys, The Godfathers. Er werd kortom flink leentjebuur gespeeld. Tien jaar later doet 
Ze zijn op dit moment bezig aan een eerste Amerikaanse tournee. Daar staan 
Eerst het zuur en dan het zoet? De hoes van 
Artiesten uit Scandinavië zijn meesters in het kopiëren. Meer dan eens weten ze compleet te verrassen met platen die uit een ander tijdperk lijken te komen. Prachtige 
Op het in 2020 verschenen Sing In A World That’s Falling Apart zwalken 
Op Why Do You Love Lizzie? stelt de Australiër 
Zes mannen, waarvan Phil Barker, Robert Greer en Jesse Langlais liedjes schrijven en beurtelings als leadzanger fungeren, dat is de band 
Dit is een heel bijzondere plaat: 
ls je het hebt over aanstekelijke muziek, dan heb je het over de liedjes op het nieuwe album van 
Westcoast countryrock met een veelkleurig psychedelisch tintje, dat schreven we hier in 2011 over Sundrunk Angels van 
Hieronder bespraken we het mooie boek Forty Tracks van Jan Donkers. Je kunt een exemplaar daarvan winnen! Stuur ons (
Silent Storms is het tweede album van 
In 2013 stond Kris Kristofferson op TakeRoot. Solo. Een man met zijn gitaar en geweldige liedjes. Blij dat ik hem gezien heb. Maar nog liever was ik bij het concert in Gilley’s in Pasadena, Texas, geweest op 15 september 1981. Niet alleen omdat ik graag eens had rondgekeken in die honky tonk waar de film Urban Cowboy werd opgenomen, maar vooral om de band die Kristofferson toen nog bij zich had aan het werk te zien. Over de liedjes hoeven we het eigenlijk helemaal niet te hebben, die zijn ijzersterk, maar wel over de band die hem begeleidde. Die bestond uit 
We gaan dit j
Het is aan David Olney te danken dat Jan Donkers elke ochtend opstaat in de wetenschap dat zijn partner zijn op niets gebaseerde chagrijn uit zijn hoofd zal proberen te masseren. Een meisje met zachte stem en klein handschrift, zo omschrijft hij haar. Ze belde Donkers in de vroege lente van 1994 en vroeg hem of hij belangstelling had om Olney live in zijn radioprogramma Sunday Morning Coming Down te laten spelen. Dat had hij wel. Olney vergat na afloop zijn toilettasje, zodat dat meisje een paar dagen later het kwam ophalen bij de journalist, auteur en radio-dj thuis.
Op de website van de Australische singer-songwriter 
Elk liedje is een zaadje dat kan groeien. Zal bloeien. Een stem alleen staat voor kracht. Twee stemmen brengen hoop. 
Het goede nieuws: 
Na vorig jaar locaties in de binnenstad als basis te hebben gehad was TakeRoot festival voor haar 24ste editie weer terug in de vertrouwde (al sedert 2007) omgeving van de Oosterpoort.
In veel recensies wordt 
