“Als iemand hier een goede opticien weet, hou ik mij aanbevolen,” grapt bassist Ben Brody, tijdens het optreden van Merce Lemon in De Kromme Haring in Utrecht. Hij heeft dan net de poot van zijn bril afgebroken. Het geeft een inkijkje in de dingen waar een band op toernee ook mee te maken krijgt. Zangeres Merce Lemon is moe, geeft zij na het optreden aan, gezeten aan een van de tafels buiten bij Brewpub De Kromme Haring. Een paar dagen geleden speelden ze nog aan de westkust van de VS, daarna een dag thuis in Pittsburgh en vervolgens door naar het Schotse Glasgow voor een optreden. En dan nu weer een tijdszone opgeschoven. De jetlag hakt erin. De vorige avond speelden ze nog in het voorprogramma van Waxahatchee, voor 5000 man, in het Apollo theater in Londen. In Utrecht was de Kromme Haring goed gevuld, 
maar veel meer dan 60 mensen zullen er niet geweest zijn. Die waren getuige van een mooi optreden. Eerst van de Belgische zangeres/gitariste Camille Camille, die naast haar onhandigheid –ze gooide haar flesje water om- vooral opviel door haar prachtige stem. Het deed wat denken aan Alela Diane in haar vroege dagen.
Merce Lemon laat zich -naast bassist Brody- vergezellen door (elektrisch)gitarist Reid Magette en drummer Pat Coyle. Zelf speelt ze ook elektrische gitaar. Het zorgt zo nu en dan voor een stevig geluid, dat mooi contrasteert met de wat gevoelige zang van Lemon. Het is dan vooral Magette die er een sonische storm doorheen jaagt. Opvallend is ook de prachtige tweede stem van drummer Coyle, die de vocalen van Lemon soms wat meer body meegeeft. De indierock met americana-ondertonen, veelal songs van het nieuwe album Watch Me Drive Them Dogs Wild, wordt af en toe onderbroken door een grappig gesprek met het publiek. Ze hebben in de auto wat Nederlands geoefend: “Joellie zain het mooiste pjoebliek ooit!” Ook is er ruimte voor een Bonnie Prince 
Billy cover: I See A Darkness. Erg mooi is ook de uitvoering van Foolish & Fast, misschien wel het prijsnummer van de laatste plaat. Met het titelnummer daarvan wordt afgesloten, waarbij Coyle het drumstel verruilt voor de gitaar van Lemon. Er is dan nog ruimte voor één toegift, Birdseed. Daarna het boeltje inpakken en bijkomen voor een dagje vrij in Amsterdam. En daarna Best Kept Secret, voor het grootste publiek dat ze ooit hebben meegemaakt.
Foto’s: Peter Hageman
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie