Benjamin Dakota Rogers: een mooie naam. En ook een naam die u zou moeten onthouden. We waren twee jaar geleden al enthousiast over zijn album Paint Horse. De opvolger, This Ol’ Way (eigen beheer), is minstens even goed. Elf doorleefde folknummers, waarvan tien van eigen hand. De cover is het bekende Spookin’ The Horses van Rogers’ landgenoot Fred Eaglesmith (hoe zou het daarmee trouwens zijn?). Mooi opgenomen met gitaar, orgel en een ritmesectie (met staande bas). Ten opzichte van de voorganger is er ook meer ruimte voor een pedal steel. Belangrijkste troef van Rogers (naast meer…

Alleen al met het schrijven van Eastern Avenue River Railway Blues van Jerry Jeff Walker heeft songwriter Mike Reid zich onsterfelijk gemaakt. Daarnaast had hij grote hits met Forever As Far I Go (Alabama), Stranger In My House (Ronnie Milsap) en I Can’t Make You Love Me (Bonnie Raitt), en met composities voor onder meer Conway Twitty, Tanya Tucker en Willie Nelson. Joe Henry maakte zestien soloalbums, produceerde platen voor Solomon Burke, Ramblin’ Jack Elliott, Bonnie Raitt, Elvis Costello en Allen Toussaint en schreef hits voor onder anderen Rosanne Cash. Reid en Henry liepen elkaar meer…

Van Rainy Days In California rijdt Rodney Crowell in één ruk naar Louisiana Sunshine Feeling Okay. Daar stuurt hij zijn auto via de Airline Highway (New West Records/V2 Benelux) naar de diep in de moerassen gelegen Dockside Studios in het plaatsje Maurice. Daarna rijdt hij nog even door naar de Dauphin Street Studios in Mobile, Alabama. De veteraan, dit jaar werd hij 75, doet het allemaal nog louter voor zijn plezier. Vol optimisme zingt hij over ‘blue skies coming up my way’ op Don’t Give Up On Me. Zijn rol is nog lang niet uitgespeeld. Deze keer vond hij in de jonge Texaan Tyler Bryant (van de band Shakedown) een meer…

Marvin Etzioni (Lone Justice) produceerde Windmills On The Moon (Regional Records) van The Riflebirds Of Portland, dat is het tweede album van deze band die in de tweede helft van de jaren 80 nog gewoon The Riflebirds heette. Omdat er in Australië ook een band naar die naam luistert, voegden ze de stad waar ze vandaan komen toe aan de naam. Het eerste eveneens door Etzioni geproduceerde album verscheen in 1989 alleen op cassette. De band viel daarna uit elkaar. Songschrijver Lee Oser werd hoogleraar Engelse literatuur en zijn vrouw Kate Oser werd bibliothecaris. Gitarist Kevin Kraft vond meer…

Iedere lezer weet wel dat Amanda Shires getrouwd was met Jason Isbell. Aan die relatie kwam in december 2023 een einde, waarna in maart 2024 de scheiding werd uitgesproken. Nobody’s Girl (ATO Records) is het eerste album van Shires na de breuk. Een album waarop zij haar kant van het verhaal vertelt en dat is niet allemaal even lovend. Zo zingt ze in The Details: I got him help, and then he bailed /  What were all those promises for / Cover me up, nothing’s ever enough /  Gonna have to put the house up for sale /  He scared me then, he still scares me now /  Never will hear me out /  The thing meer…

Als er één artiest is waarvan we ons niet af te hoeven vragen wat er mee gebeurd is omdat we al zo lang niet van hem gehoord hebben, is het wel Charley Crockett. De man uit Dallas levert sinds 2015 elk jaar een of twee albums af. Dollar A Day (Island) is al het tweede van dit jaar. Het gevaar is dan natuurlijk wel dat je je markt overvoert. Zit er nog wel iemand te wachten op dit 17de album? En dan nog wel een met 15 nummers en een totale speelduur van meer dan drie kwartier? Zeker wel, naast de diehard fans van de man, zullen ook “normale” americana-fans wel iets van hun gading meer…

Met Algebra For Broken Hearts (eigen beheer/Jullian Records) keren The Honeydogs terug in de originele bezetting van Adam Levy, Noah Levy, Trent Norton en Tommy Borscheid. Halverwege de jaren 90 bevonden de ingezetenen van Minneapolis, Minnesota, zich in het centrum van de alt-country. Noah Levy was ook een tijdje lid van de wisselende formatie Golden Smog (met leden van Jayhawks, Soul Asylum, Wilco, Replacements). Ondanks sterke albums zoals Seen A Ghost (1997) bleef een grote doorbraak uit voor The Honeydogs. Het laatste album van de band dateert van 2016. Onmiddellijk meer…

Met Here Again: A Retrospective, heruitgaven van enkele albums en een terugkeer na 21 jaar met No Time To Lose maakte de band Say Zuzu de afgelopen jaren vooral duidelijk dat ze in de hoogtijdagen van de alt-country onvoldoende aandacht hebben gekregen. Ze bereikten nooit de populariteit van Jayhawks, Whiskeytown of Uncle Tupelo (lees Wilco en Son Volt). Daarom was het vooral mooi om te constateren dat de band uit New Hampshire nog zo energiek uit de hoek kwam tijdens die comeback. Songschrijver Jon Nolan ging daarna door. Hij verzamelde een groep mensen (Jon Nolan & Good Co.) om zich heen en legt met Slow Cooker ( meer…

Mike Mizwinski, in de volksmond Mike Miz, heeft zo’n stem die alles aankan. Luister naar Sometimes By Surprise (Blackbird Record Label). Pop, rock, blues, soul, country en alle denkbare combinaties daarvan. Je zou hem ook het Wilhelmus kunnen laten zingen, of Buβ und Reu. En het mooie is dat – ondanks die staalkaart aan stijlen en tradities – Sometimes By Suprise tóch een coherent geheel is, en dat dertien nummers en bijna een uur lang. Mike Miz doet zo’n tweehonderd shows per jaar, waaronder als support act voor niet de minsten: Jason Isbell, Lukas Nelson, America (jazeker!), The Felice meer…

Wolf Of St Elmo (Arkam Records) werd al in het voorjaar door de Slow Motion Cowboys uitgebracht, maar door omstandigheden die hier beter niet vermeld kunnen worden kwam hij pas kort geleden op onze radar. Enfin, hij kwam er en wat een geluk is dat! Zalige plaat namelijk. Eerst even over die Slow Motion Cowboys. Is dat wel een band? Het lijkt er niet op. Het enige bekende vaste lid is ene Pete Fields (voorheen Pete Frauenfelder), die rond 2000 in het gebied rond San Francisco begon op te treden als Slow Motion Cowboys. Het lijkt erop dat Fields per project nieuwe muzikanten zoekt om zijn meer…