Succes heeft Jenny Lewis genoeg, maar zij wil iets voor zichzelf – iets waar zij en zij alleen verantwoordelijk voor is: een solocarrière, of zoiets. Jenny Lewis is in haar jeugd een Hollywood-filmsterretje, speelt in verscheidene speelfilms en tv-series. Maar eenmaal volwassen richt ze in 1998 met mede-acteur Blake Sennett Rilo Kiley op. De Californische indie-rockband is beslist succesvol, maar de sleet komt er na een aantal jaren wel op. Sennett heeft met The Elected zijn eigen hobbybandje, en ook Lewis kiest haar eigen pad en het is Conor Oberst die haar meer…
Jimmy ‘Jimmer’ Podrasky (zang/gitaar), Terry Wilson (gitaar), Tommy Blatnik (bas) en Timothy Jiminez (drums) werken in 1985 gevieren op de verzendafdeling van A&M Records in Hollywood. In de nachtelijke uren oefenen ze met hun band The Rave-Ups stiekem in een lege studio. The Rave-Ups krijgen gestaag vorm met hun repertoire van country, folk en poprock. Dan krijgt de band het voor elkaar om in de A&M Studios een plaat te mogen opnemen, maar wel in dode studiotijd. Terwijl de studio’s volop in gebruik zijn door Michael Jackson, Bruce 
‘Sweathog is the name of the most exciting new group to emerge from sunny California’, zo wil de promotiemachine van Columbia ons in 1971 doen geloven. Columbia is dan naarstig op zoek naar het vervolg op de San Francisco-sound (Moby Grape, Big Brother & The Holding Company, Santana) en denkt in Sweathog ware troonpretendenten te hebben gevonden. Sweathog bestaat uit Lenny Lee Goldsmith (zang, toetsen), Bob Jones (gitaar, zang), Dave Johnson (bas, zang) en Frosty (drums, ex-Lee Michaels); tezamen een zeer getalenteerde band, die ook als 
In januari 2007 verschijnt de verrassende comebackplaat van America. Verrassend, omdat Here And Now geproduceerd is door James Iha (Smashing Pumpkins) en Adam Schlesinger (Fountains Of Wayne) en bijdragen kent van Jim James (My Morning Jacket) en Ryan Adams. Maar dat niet alleen; een van de hoogtepunten op de cd is Indian Summer, een cover van een door een volslagen onbekende band geschreven nummer. Die band is Maplewood uit Brooklyn, New York. Opgericht in de verwarrende maanden na 11 september door muzikanten uit Maki & The Comas, Champale, Koester 
Tom Waits komt op 7 december 1949 op de achterbank van een taxi ter wereld in Pomona, Californië. Hij groeit op bij zijn moeder en zusters in National City, het ruige zeeliedenkwartier van San Diego met een overdaad aan eettenten, kroegen, clubs en tattooshops. In zijn tienerjaren is de jonge Waits werkzaam in Napoleone’s Pizza House, waar hij met ontbloot bovenlijf de bestellingen opneemt omdat het menu van de pizzeria op zijn buik getatoeëerd staat. In de jukebox van Napoleone’s ontdekt Waits de muziek van de jaren vijftig, raakt beïnvloed door de zwarte muziek van Ray 
Luther Russell is een talentvol muzikant: hij speelt gitaar, bas, drums, piano en orgel. Hij is bovendien een producer die producties op zijn naam heeft staan van sterke platen van Warren Pash, Fernando en Richmond Fontaine. Ook heeft Russell – die zijn eerste bandje, The Boothills, in 1987 begon met Jakob Dylan – een serie cd’s op eigen naam uitgebracht. Luther Russell is ook die zanger met de cokeskloppersstem op Waitin’ For George, het rauwe, opwindende album van The Freewheelers dat in 1996 op American Recordings verscheen. Na het 
In 1987 opgericht in Belleville, Illinois door Jay Farrar, Jeff Tweedy en Mike Heidorn, is Uncle Tupelo een van de wegbereiders van de alt.country, een stroming waarin country, folk, punk en pop gebroederlijk een rol vervullen. Een stroming, ferm geworteld in de muziekgeschiedenis, gepositioneerd in de actualiteit van de 21e eeuw. Farrar en Tweedy zijn jeugdvrienden met een voorliefde voor dezelfde muziek. De punkinvloeden zijn evident en vanuit die invalshoek begint het trio te experimenteren met country en folk. Het rustieke leven van de front porch 
‘A bunch of quacks’, zo typeert Captain Beefheart de renegaten die in 1974 zijn Magic Band de rug toekeren. Zoot Horn Rollo, Rockette Morton en Ed Marimba nemen hen door de Captain gegeven identiteiten terug, adopteren hun eigen naam en richten een band op: Mallard. Mallard bestaat aanvankelijk uit Bill Harkleroad (gitaar, ex-Zoot Horn Rollo), Mark Boston (bas, ex-Rockette Morton), Art Tripp III (drums, ex-Ed Marimba) en zanger John ‘Drumbo’ French. Maar als French door de kapitein teruggeroepen wordt naar The Magic Band, moet Mallard op 
Hoewel The Setters nooit aan die kwalificatie kunnen of hebben willen voldoen, springt de term americana-supergroep toch in gedachten. Ga maar na, de drie songschrijvers hebben hun sporen verdiend in bands als The Silos, True Believers en The Wild Seeds. The Setters bleef echter een eenmalig project – dat overigens wel een mooie en sfeervolle plaat opleverde.
Uit respect worden ze de ‘Nashville Cats’ genoemd, maar de groep studiomuzikanten noemt zichzelf Area Code 615 – naar het netnummer van Nashville. Wegens het vele sessiewerk voor anderen komt Area Code 615 niet echt van de grond – de twee lp’s zijn nogal matig – maar daar staat wel tegenover dat de muzikanten uitblinken op Bergen White’s For Women Only, John Stewarts California Bloodlines en Bob Dylans Blonde On Blonde. In 1971 besluit de kern van Area Code 615 voor eigen kansen te gaan. Met de klassiek geschoolde pianist John Harris richten 
